Neste 8 de marzo de 2024, Día Internacional da Muller Traballadora, desde o sindicato da CNT volvemos reclamar xustiza e igualdade para as mulleres, reivindicando as formulacións e obxectivos da organización anarquista Mulleres Libres, a quen tanto debe a clase obreira. Case un século despois do nacemento desta organización, as mulleres seguimos tendo moito polo
que loitar.
No ámbito laboral, seguimos sendo discriminadas: fenda salarial, dificultade de acceso ao emprego, concentración de mulleres nos sectores máis precarios, maior temporalidade e parcialidade nos contratos, impedimentos para promocionar nos nosos traballos ou a imposibilidade para conciliar e criar con recursos, o que fai que a maternidade sexa causa de empobrecemento da muller… A todo isto, súmase a violencia que, polo feito de ser mulleres, sufrimos dentro das empresas: discriminación por razón de sexo, acoso sexual no traballo…
Calcúlase que polo menos un terzo dos abusos sexuais que se producen, lévanse a cabo na contorna laboral.
Ademais diso, a división sexual do traballo provoca que as tarefas domésticas recaian principalmente en nós. Iso, sumado á vergoñosa falta de recursos adicados á atención a persoas en situación de dependencia, fai que as mulleres acabemos tendo que renunciar ao noso emprego para atender a familiares, coa falta de independencia económica que isto supón
respecto ao home. Cando os coidados realízanse de forma profesional, fóra do ámbito familiar, a situación non mellora: coidadoras, traballadoras de axuda a domicilio, empregadas domésticas, auxiliares xeriátricas … os empregos imprescindibles para o mantemento da vida son, nunha sociedade capitalista e patriarcal, os menos valorados e prestixiados, os peor remunerados e realízanse, en numerosas ocasións, sen estar de alta na seguridade social ou en condicións que se asemellan á escravitude, como é o caso das traballadoras internas.
Todos estes condicionantes que sofre a muller no eido laboral fan que exista unha fenda tamén nas pensións. Naqueles casos nos que, tras moitos obstáculos, chegamos a acceder a unha pensión contributiva ou a unha incapacidade permanente, esta é inferior á dos traballadores masculinos. Noutros moitos casos, a muller verase abocada, en caso de vellez ou
enfermidade, a tratar de sobrevivir coas pensións non contributivas de miseria ou co engano do ingreso mínimo vital.
Cando, desde a loita sindical, levantámonos contra as inxustizas que sufrimos por ser traballadoras, atopámonos coa represión e a criminalización. Queremos lembrar unha vez máis ás 6 da Suíza, en Xixón, que se enfrontan a penas que chegan aos 3 anos e medio de prisión e a multas de máis de 150.000 euros por facer sindicalismo.
Fóra do ámbito laboral, as mulleres sufrimos toda clase de violencias ao longo do mundo.
Segundo a ONU, 137 mulleres son asasinadas o día polas súas parellas ou ex-parellas. No estado español, o ano pasado cometéronse 101 feminicidios, 10 no que levamos de 2024, máis da metade destes asasinatos leváronos a cabo parellas ou ex-parellas da vítima. No que respecta á violencia sexual, as estatísticas dinnos que está a aumentar, tanto para as mulleres adultas como para as nenas, e que se dá fóra e dentro do ámbito familiar. En España, rexistrouse durante o ano 2023 unha violación cada dúas horas e aumentaron os casos de violacións colectivas. Dentro das formas de violencia sexual, o proxenetismo é unha das máis brutais e, tamén, na que os agresores (puteros e proxenetas) gozan de maior impunidade. Calcúlase que máis de 100.000 mulleres están a ser explotadas sexualmente nestes momentos no estado español. A CNT considera que a prostitución en ningún caso pode considerarse un traballo, senón que é unha forma de violencia que, como sociedade, debemos erradicar, sen penalizar nin perseguir, en ningún caso, á muller en prostitución, que ten dereito a xustiza e reparación.
O feminismo obreiro rompe fronteiras. Posicionámonos, sen medias tintas, coas mulleres de Gaza, que están a sufrir un xenocidio por parte do estado de Israel e os seus aliados, ante a infame pasividade da inmensa maioría da comunidade internacional, incluído o goberno español.
Desde CNT, continuaremos apoiando ao pobo palestino, poñéndonos ao seu lado nesta loita desigual. Da mesma forma, desde CNT seguiremos defendendo a derogación da Lei de Estranxeiría, unha lei criminal con terribles consecuencias para quen chega ao Estado Español e, especialmente, para as mulleres e os seus fillos e fillas.
Dentro do sindicato, queda aínda camiño por percorrer. Os nosos compañeiros teñen a responsabilidade de evitar que se reproduzan dentro da CNT as dinámicas patriarcais que sufrimos fóra. Organizámonos, onda eles, para que a CNT sexa unha ferramenta útil e emancipatoria para a muller traballadora.
Neste 8 de marzo, desde a CNT, saudamos ás mulleres de todo o mundo, oprimidas por nacer, esixindo ser nomeadas, loitando fóra e e dentro da organización contra un sistema criminal: non deixedes que o medo e o desánimo paralícevos. Non paredes, porque, nas vosas mans e na vosa mente, está a vitoria das que nos precederon e das que virán.
VIVA A LOITA DA MULLER TRABALLADORA
VIVA O 8 DE MARZO
